15 jaar 'Call Of Duty'-campagnes hebben me niet voorbereid op 'Civil War'

Call of Duty duikt al bijna twintig jaar in en uit moderne oorlogszone-campagnes sinds de originele Modern Warfare in 2007 werd uitgebracht. Onder die games bevinden zich terugkerende verhalen waarin veldslagen plaatsvinden in de Verenigde Staten, inclusief het Witte Huis. Hetzelfde in de Whiskey Hotel-missie in Modern Warfare 2.

Ik moest steeds aan Call of Duty en The Division-aangrenzende dingen denken terwijl ik naar Alex Garland keek Burgeroorlog Last Night, dat het concept van een door oorlog verscheurd Amerika op het grote scherm brengt. Ik weet dat we altijd debatteren over de geldigheid van videogames als kunstvorm versus film, maar soms vertalen de dingen zich niet met dezelfde intensiteit. Ik heb tientallen missies gespeeld die het soort hectische gevechten uit de Burgeroorlog nabootsen, maar er is geen vergelijking. Ik verliet de film met gerafeld zenuwen en suizende oren op een manier die ik nog nooit heb meegemaakt in een shooter die ik heb gespeeld.

Garland's Civil War is fascinerend omdat er, in tegenstelling tot die games en, over het algemeen, de meeste op oorlog gebaseerde media, geen echte verklaring is waarom dit allemaal is gebeurd. De film bracht sommigen vóór de release in verwarring door een alliantie tussen Texas en Californië tegen de resterende Verenigde Staten te presenteren.Wat hebben deze twee staten gemeen? Maar dat is niet het punt. Er wordt hier helemaal geen onderzoek naar gedaan, behalve dan dat een xenofobe soldaat degenen doodt die hij niet als 'Amerikaans' genoeg beschouwt (het is mij nog steeds niet duidelijk aan welke kant hij staat).

Deze puzzel is niet het punt. Het kan nog steeds dienen als een waarschuwend verhaal over onze huidige verdeeldheid in het echte leven, zonder op specifieke politieke punten in te gaan. De president, die het dichtst in de buurt komt van één slechterik, wordt ongeveer 45 seconden lang gezien en wordt niet geclassificeerd als Republikein of Democraat.

De conflicten in de film zijn in eerste instantie relatief kleinschalig van omvang. Laat je intimideren door gewapende eigenaren van benzinestations. Neergeschoten worden door een onzichtbare sluipschutter. Maar dan komt de film in Washington, D.C., en het is waarschijnlijk een van de meest angstaanjagende veldslagen die ik ooit op film heb gezien. Dit is waar Call of Duty gebeurt, waar het gebeurt Gevoel Zoals het niveau van Call of Duty, maar dan honderd keer meeslepender, zelfs als we in eerdere campagnes door de straten van de hoofdstad of de hallen van het virtuele Witte Huis lopen.

En nog iets anders: de helden van de film zijn ongewapend, in tegenstelling tot onze Call of Duty-supersoldaten die honderden vijandelijke soldaten neerschieten. Er is precies één voorbeeld in de hele film waarin een enkele journalist “betrokken” is bij het schaden van vijandelijke strijders, en het gaat niet goed met hen. De rest zijn slechts waarnemers, die schieten met een camera en niet met een pistool. Dit vergroot de inzet omdat er eenvoudigweg geen manier is waarop ze kunnen reageren, en dus zitten wij, het publiek, met hen in de val. Het bureau dat je krijgt in campagnes in vergelijkbare settings is volledig verdwenen. Dit is angstaanjagend.

Het is een uitstekende film, maar hij is zo brutaal en intens dat ik niet weet of ik hem aan sommigen kan aanbevelen. Gamers zijn misschien bekend met dit soort verhalen uit moderne shooters, maar ik garandeer dat ze nog nooit zoiets heftigs als Civil War hebben gezien of gespeeld.

Volg mij Op Twitter, Draden, YouTube, En Instagram.

Pak mijn sciencefictionromans op Hero Killer-serie En Aarde-trilogie.