Wormgaten zijn mogelijk al ontdekt, zeggen natuurkundigen: ScienceAlert

Virtuele bruggen die verre gebieden van ruimte (en tijd) met elkaar verbinden, kunnen er min of meer uitzien als een tuin van variatie zwarte gatenwat betekent dat het mogelijk is dat deze legendarische natuurkundige beesten al zijn gezien.

Maar gelukkig, als het nieuwe model dat is voorgesteld door een klein team van natuurkundigen van de Universiteit van Sofia in Bulgarije juist is, kunnen ze nog steeds worden onderscheiden.

Speel met Einstein Algemene relativiteitstheorie Lang genoeg is het mogelijk om te laten zien hoe de ruimte-tijd-achtergrond van het universum niet alleen diepe zwaartekrachtputten kan vormen waar niets ontsnapt – het kan ook onmogelijke bergtoppen vormen die niet kunnen worden beklommen.

In tegenstelling tot hun donkere neven, zouden deze gloeiende heuvels wegglijden van alles wat naderbij kwam, en stromen deeltjes en straling uitstoten die geen hoop hadden om terug te keren.

Onderscheidende mogelijkheid terzijde Big Bang ziet er net zo uit een van deze’witte gaten‘Zoiets is nog nooit opgemerkt. Desalniettemin blijft het een interessant concept om de randen van een van de grootste theorieën in de natuurkunde te verkennen.

in de jaren dertigtoonde een collega van Einstein genaamd Nathan Rosen aan dat er niets te zeggen valt over diep gekromde ruimtetijd Zwart gat De steile toppen van een wit gat kunnen niet worden gecontacteerd om een ​​soort brug te vormen.

In deze hoek van de natuurkunde gaan onze dagelijkse voorspellingen over afstand en tijd uit het raam, wat betekent dat zo’n theoretische link enorme delen van het universum zou kunnen doorkruisen.

Onder de juiste omstandigheden zou het zelfs mogelijk kunnen zijn dat materie deze kosmische buis betreedt en het andere uiteinde verlaat met de informatie min of meer intact.

Dus om te bepalen hoe dit wormgatzwarte gat eruit zou kunnen zien voor observatoria zoals de Event Horizon Telescope, ontwikkelde het Sophia University-team een ​​vereenvoudigd model van een wormgat-“ring” als een gemagnetiseerde vloeistofring, en maakte verschillende veronderstellingen over hoe de zaak zou kunnen ontstaan over. Omcirkel het voordat je het doorslikt.

Deeltjes die vastzitten in deze woedende storm zouden sterke elektromagnetische velden produceren die zouden draaien en breken in voorspelbare patronen, en elk licht dat door de hete materie wordt uitgestraald polariseren met een duidelijke signatuur. Het was het volgen van gepolariseerde radiogolven die ons de eerste verbazingwekkende beelden gaven van M87 * In 2019 en Boogschutter A* eerder dit jaar.

Het blijkt dat de hete, rokerige lippen van het wormgat moeilijk te onderscheiden zijn van het gepolariseerde licht dat wordt uitgestraald door de chaotische schijf die het zwarte gat omringt.

Volgens deze logica zou M87* een wormgat kunnen zijn. In feite kunnen overal wormgaten aan het einde van zwarte gaten op de loer liggen, en we zouden geen gemakkelijke manier hebben om erachter te komen.

Dit betekent niet dat er helemaal geen manier is om het te weten.

Als we geluk zouden hebben en een afbeelding zouden maken van een filterwormgat zoals indirect gezien door een behoorlijke zwaartekrachtlens, zouden de precieze kenmerken die wormgaten van zwarte gaten onderscheiden duidelijk kunnen worden.

Dit zou natuurlijk een massa vereisen die handig tussen ons en het wormgat is geplaatst om het licht genoeg te vervormen om kleine verschillen te versterken, maar het zou ons in ieder geval een manier geven om donkere vlekken uit de leegte te detecteren die een achteruitgang hebben.

Er is nog een ander medium dat ook een flinke dosis rijkdom vereist. Als we een wormgat in een perfecte hoek detecteren, zal het licht dat door de scheidende ingang naar ons toe reist zijn signatuur nog versterken, waardoor we een duidelijkere indicatie krijgen van een portaal door de sterren en verder.

Aanvullende modellering zou andere eigenschappen van lichtgolven kunnen onthullen die helpen wormgaten uit de nachtelijke hemel te sorteren zonder de noodzaak van een lens of perfecte hoeken, een mogelijkheid waar de onderzoekers nu hun aandacht op richten.

Zet meer beperkingen In de fysica van wormgaten kunnen niet alleen nieuwe manieren van onderzoek worden onthuld: algemene relativiteitstheorieMaar de fysica die het gedrag van golven en deeltjes beschrijft.

Verder dan dat, Lessen uit voorspellingen Die zouden kunnen onthullen waar de algemene relativiteitstheorie instort, en een aantal van zijn eigen gaten openen om gedurfde nieuwe ontdekkingen te doen die ons een geheel nieuwe manier zouden kunnen geven om het universum te zien.

Dit onderzoek is gepubliceerd in fysieke beoordeling d.