Waarom haast NASA zich niet om de Artemis-maanraket te lanceren?

KENNEDY SPACE CENTER, Florida – Voor de tweede keer in een week hebben NASA-functionarissen zaterdag de testlancering afgeblazen van een raket die op een dag astronauten naar de maan zou brengen. Het was opnieuw een tegenslag voor het iconische National Space Flight Program, hoewel NASA-functionarissen het vertrouwen uitdrukten dat het slechts tijdelijk zou zijn.

Maar hoge NASA-functionarissen stonden achter hun beslissing om de lancering op zaterdag af te blazen, en zeiden dat ze bereid waren nog wat langer te wachten, en mogelijk later deze maand of in oktober opnieuw te proberen, nadat ze de oorzaak van het waterstoflek hadden begrepen en opgelost.

“De kosten van twee scrubs zijn veel minder dan falen”, zei NASA-beheerder Bill Nelson tijdens een persconferentie op zaterdagmiddag.

Ondanks zijn hoogte van 322 voet, is de nieuwe raket van NASA niet letterlijk te groot om te falen. Maar in termen van het belang van het vaartuig voor de maanplannen van het ruimteagentschap, is dat waarschijnlijk het geval.

NASA heeft al meer dan $ 40 miljard uitgegeven aan de ontwikkeling van de raket die bekend staat als het Space Launch System en de capsule die bekend staat als Orion. Het programma loopt jaren achter op schema en miljarden dollars op het budget. Het heeft kritiek gekregen van voorstanders van een meer commerciële benadering van ruimtevluchten, die zeggen dat bedrijven als Elon Musk’s SpaceX de meest kosteneffectieve en efficiënte manier bieden om menselijke ruimtevluchten voort te stuwen.

Omdat NASA zoveel in deze ene raket heeft geïnvesteerd, zou een catastrofale mislukking het maanprogramma jarenlang vertragen en mogelijk de waarde ervan in twijfel trekken.

Zelfs mensen die geen fan zijn van het Space Launch System zeiden dat NASA’s voorzichtigheid verstandig is.

“Ze zullen niet voortijdig worden gelanceerd”, zei Laurie Garver, een voormalig plaatsvervangend NASA-administrateur tijdens de regering-Obama, die zei dat de raket te duur was en de voorkeur gaf aan commerciële methoden voor ruimtevluchten. “Maak je daar geen zorgen over.”

Maanlandingen een halve eeuw geleden maakten deel uit van NASA’s Apollo-programma. De poging om terug te keren naar de nieuwe maan werd Artemis genoemd. In de Griekse mythologie was Artemis de tweelingzus van Apollo.

De weggelaten lancering is voor Artemis 1, een onbemande missie van een week die de raket en capsule zal testen waar toekomstige astronauten zullen rijden. De volgende Artemis-missie, momenteel gepland voor 2024, zal astronauten aan boord brengen, en de derde Artemis-missie zal zijn om astronauten te landen nabij de zuidpool van de maan.

Terwijl het aftellen naar de lancering zaterdag nadert, is er een waterstoflek gedetecteerd in een geleider langs de waterstofbrandstofleiding die naar de raket leidt.

“We weten dat wanneer je ongeveer 4 procent van de waterstofconcentratie in de lucht overschrijdt, je het risico loopt een ontvlambaarheidsgebeurtenis te ervaren”, zegt Mike Sarafin, missiemanager van Artemis.

Voor dit lek, dat de heer Sarrafin als significant beschreef, waren de concentraties twee tot drie keer de grens van 4 procent. Nadat drie pogingen om het lek te dichten mislukten, werd de lanceringspoging om 11.17 uur ET afgeblazen door de lanceringsdirecteur, Charlie Blackwell Thompson.

De heer Sarrafin zei dat het probleem mogelijk verband hield met een onjuist commando dat naar het brandstofvulsysteem op het bedieningspaneel werd gestuurd, waardoor een paar seconden lang extreem hoge drukken – 60 pond per vierkante inch in plaats van 20 – in de brandstofleiding werden veroorzaakt. Dit kan de pakking in de connector beschadigen.

Een waterstoflek verscheen in dezelfde geleider tijdens de eerste lanceringspoging van maandag, maar het was kleiner, en ingenieurs ontdekten hoe ze de waterstofconcentratie onder de 4 procent konden houden, en ze waren in staat om de raket te vullen met 537.000 gallons superkoude vloeistof. waterstof. De lancering werd maandag afgeblazen toen een defecte sensor meldde dat een van de vier motoren van de primaire trap niet voldoende was gekoeld.

Na het annuleren van de lancering van zaterdag, overwogen NASA-functionarissen opties voor wat nu te doen. Een daarvan was gewoon de brandstofleiding loskoppelen en opnieuw aansluiten en proberen hem binnen een paar dagen weer werkend te krijgen. “Maar ons vertrouwensniveau, gezien de omvang van het lek dat we vandaag zagen, was vrij laag dat het probleem zou oplossen”, zei de heer Sarafin.

Missiemanagers besloten dat de pakking moest worden vervangen, en de ingenieurs vroegen zich af of dit het beste op het lanceerplatform kon worden gedaan, waar ze vervolgens vloeibare waterstof door de leiding konden laten lopen om een ​​succesvolle reparatie te garanderen, of eerst de raket terugrollen in een gigantische structuur die bekend staat als het Vehicle Assembly Building. Het zou gemakkelijker zijn om daar reparatiewerkzaamheden uit te voeren, maar ingenieurs kunnen de lijn niet testen met vloeibare waterstof totdat de raket weer op het lanceerplatform staat.

Jim Frey, associate administrator bij NASA, zei in een tweet dat hij en anderen bij het bureau “teleurgesteld waren over het resultaat, maar trots op ons team dat consequent met oplossingen kwam”.

Terwijl mevrouw Garver zei dat de lanceerteams het juiste deden door de lancering beide keren te annuleren, zette ze vraagtekens bij het ontwerp van het Space Launch System, dat vrijwel dezelfde motoren en solide raketboosters gebruikt die de spaceshuttles aandrijven – een technologie die gaat terug in de geschiedenis. Het gaat meer dan een halve eeuw terug.

“Het is aangetoond dat de keuze om shuttlemotoren te gebruiken in waterstof zit, en we weten dat de waterstof lekt”, zei ze. “Dit zijn allemaal ontwerpbeslissingen die, als ze ons blijven vertroebelen, een punt van zorg zullen zijn.”

Maar ze voegde eraan toe: “Ervan uitgaande dat ze er in de volgende ronde doorheen kunnen komen. Ik denk dat het zal worden vergeten.”

Zelfs enkele gefrustreerde toeschouwers leken het te begrijpen.

Het was de tweede keer in dagen dat massa’s mensen langs de waterwegen en stranden van Central Florida teleurgesteld waren over hun gemiste kans om de eerste krachtigere raket te lanceren sinds de Saturn 5 in de jaren zestig en zeventig astronauten naar de maan bracht.

vorige maandag, Vincent Anderson, 45, van Lake Alfred, Florida, maakte een boottocht met zijn zoon in de hoop de raketlancering te zien. Vroeger was het niet.

“Raketten zijn net zo lomp als katten, ze gaan omhoog wanneer ze willen”, zei hij tegen zijn 10-jarige.

Toen kwam het tafereel vanmorgen weer, toen Mr. Anderson scoorde voor nog een boottocht, dit keer met zijn 15-jarige dochter. Hij beschreef de scrub als ‘bitterzoet’, maar hield in dat ze de dag begonnen met ‘dezelfde verwachtingen die waarschijnlijk niet zullen uitkomen’.

De lancering is nooit meer gebeurd, zei hij, maar de uitstapjes waren nog steeds de moeite waard.

Kristen Chong Bijdragen aan het opstellen van rapportages.