Waarom een ​​windfall tax een ramp zou zijn voor Amerikaanse olie?

De regering-Biden heeft geen geheim gemaakt van haar minachting voor traditionele van aardolie afgeleide energiebronnen, en geeft in plaats daarvan de voorkeur aan zogenaamde “groene energie”-alternatieven. Tijdens de campagne sprak kandidaat Biden zelfs zijn wens uit om een ​​einde te maken aan de olie-industrie in Amerika zoals die momenteel bestaat –

“Nummer één, geen subsidies meer voor de fossiele brandstofindustrie. Geen boringen meer op federaal land. Geen boringen meer, ook offshore. Geen mogelijkheid voor de olie-industrie om door te boren, punt, einde, nummer één.”

politiek

Bij een andere gelegenheid ging kandidaat Biden zelfs zo ver om te zeggen dat: Hij ging CEO’s van fossiele brandstoffen in de gevangenis zetten.

In het afgelopen jaar heeft de regering, bij het nastreven van hun doel om een ​​energietransitie naar ‘schone energie’ af te dwingen, aanvullende maatregelen genomen om het moeilijker en duurder te maken voor de Amerikaanse olie- en gasproducenten. tussen hen-

• veegmachine verandert in Lease van olie en gas op federaal grondgebied.
• inverse Trump het tijdperk van methaan Reglement.
• Keystone XL-pijplijn geannuleerd
• Benoeming van besluitvormers in belangrijke federale agentschappen (SEC, Treasury, FERC) die standpunten innemen tegen de olie-industrie. En wie wil regels aannemen die hun vermogen om financiering te krijgen belemmeren, of harde boetes opleggen, en door het gebruik van uitgebreide tarieven voor CO2-impact, het onmogelijk maken om vergunningen te verkrijgen.
• Pogingen om koolstofprijscompensaties in te voeren in de vastgelopen belastingregeling “Build Back Better”.

Zelfs toen de regering-Biden zich inspande om Russische olie en gas te vervangen na hun verbod vorige week, weigerde ze heftig te overwegen om contact op te nemen met Amerikaanse producenten om de ontwikkeling van nieuwe voorraden aan te moedigen. Zoals besproken in de vorige olieprijs artikel, de president stuurde gezanten naar Venezuela, besprak publiekelijk het kopen van olie uit Iran en probeerde Saoedi-Arabië ertoe te brengen zijn productie te verhogen. Allemaal tevergeefs.

Tijdens een recente reis naar Fort Worth, Texas, om veteranen te bezoeken in het Virginia Regional Hospital, vlakbij het hart van olie- en gasland, koos de president ervoor om geen olie- en gasfunctionarissen te ontmoeten om te proberen enige afstand tussen hen te overbruggen. In het algemeen is de antipathie van Biden jegens de binnenlandse olie- en gasindustrie beschreven Oorlog tegen fossiele brandstoffen. Nu de wetgeving in voorbereiding is, lijkt deze eerder te stijgen dan te worden geschrapt, aangezien de benzineprijzen terugvallen op de benzineprijzen die in veel gevallen verdrievoudigd zijn ten opzichte van vorig jaar.

Vorige week begonnen twee senatoren die sympathiseerden met de doelstellingen van de regering met het opstellen van een wetgevingsvoorstel dat een decennia-oud belastingstelsel nieuw leven in zou blazen om beslag te leggen op wat zij “illegale” winsten noemen uit het huidige tijdperk van hoge prijzen. Senatoren Ron Wyden-D., Oregon, en Senator, Elizabeth Warren-D., Massachusetts onthulden hun voorstel om 50% van de winst van oliemaatschappijen te ontnemen, af te trekken aan belastingbetalers met een laag inkomen, terwijl de gasprijzen op of hoger worden gehouden. huidige niveaus. The Wall Street Journal vatte dit voorstel voor een meevaller vorige week samen in een artikel:

Het voorstel voor een onverwachte belasting laat zien dat de Democraten niet willen dat Amerikaanse bedrijven meer olie gaan produceren, waardoor de benzineprijzen dalen. Ze willen hogere gasprijzen, dus kopen onwillige consumenten meer elektrische auto’s. Ze kunnen dit niet rechtstreeks zeggen, omdat het politieke zelfmoord zou zijn in een verkiezingsjaar met een gemiddelde gasprijs van meer dan $ 4 per gallon, dus doen ze het indirect via belastingen en regelgeving.”

De Wall Street Journal

In de rest van dit artikel zullen we een korte blik werpen op de recente herhaling van dit idee uit de jaren ’70 en ’80 en enkele conclusies trekken over wat het zou kunnen betekenen in de moderne tijd, mocht het wet worden.

De plotselinge winstbelasting van 1980

In de nasleep van het Arabische olie-embargo van 1973 stegen de prijzen tot historische hoogten en begon de angst te stijgen dat oliemaatschappijen oneerlijke winsten maakten. President Nixon voerde in 1974 olieprijscontroles in, wat leidde tot de beroemde gasleidingen van die tijd met tekorten. In 1980 ondernam president Carter stappen met de onverhoopte winstbelasting om de bevoorradingssituatie te verhelpen en er tegelijkertijd voor te zorgen dat de oliemaatschappijen geen oneerlijke winsten zouden genereren. Zoals met de meeste federale interventies op de markten, slaagde de WPT er niet in zijn doelen te bereiken en veroorzaakte meer onbedoelde gevolgen die Amerikaanse bedrijven schaden. Een van de belangrijkste nadelen-

• Het was eigenlijk een selectieve belasting die verschuldigd was bij de productie van het betrokken vat olie en voordat er winst werd gemaakt.
• Het creëerde in eigen land categorieën olie, waardoor de reikwijdte van het prijsdenken werd uitgebreid.

CGA

• Bovendien heeft het de Amerikaanse productie geschaad ten opzichte van wereldwijde bronnen. Het boorkapitaal (Noordzee en ontluikende Deepwater GoM die een grote impact hadden op het eigendom) vluchtte toen en zal weer terugkeren naar groenere weiden.
• De productie is om verschillende redenen tijdens de oorspronkelijke WPT afgenomen en zal weer afnemen als deze iteratie groeit en loopt. Dankzij de snelle opbouw van Alaska-ruwe olie nam de productie in de VS tijdens de WPT zelfs voor een korte periode toe. De olie van Alaska bereikte een piek in 1985, hoewel de Amerikaanse productie in het begin van de jaren 2000 langzaam begon te dalen, terwijl de buitenlandse invoer toenam. Toen, met de komst van fracking en de stijging van de productie in diep water, begon de Amerikaanse productie te stijgen naar een recordhoogte.

EIA

De weg vooruit voor de WPT en de implicaties van het passeren ervan

Dit belastingvoorstel zal door elke Republikein worden tegengewerkt in de Subcommissie van de Senaat Belastingtoezicht en de Belastingdienst, waar ze in de normale gang van zaken eerst zullen worden besproken en gecodeerd, en uit de commissie naar de voltallige Senaat zullen worden gestemd. Er zijn nog mijlen te gaan voordat het kan worden overwogen, en Er is een scuttlebutt Hij heeft geen kans om uit de commissie te komen. Wat we aannemen is dat de regerende partij nu nog 10 maanden te gaan heeft, als je de slappe sessie meetelt en ervan uitgaat dat de Republikeinen de controle over het Congres terugkrijgen. Anders hebben ze jaren en zullen ze alles meemaken waar ze decennia lang van hebben gedroomd. Het is een lange weg met veel bochten en bochten.

We hebben nu een aantal van details van dit wetsvoorstel. Het zou een nachtmerrie voor het management zijn, en omdat het tegen hogere snelheden was gebouwd dan de originele versie uit 1980, zou het veel van dezelfde gebreken terugbrengen. Net als de andere zal het de productie en invoer in dit land zeker verminderen. Vreemd genoeg probeert het het belastingvoordeel dat invoer onder het oude systeem genoot, teniet te doen door invoer te behandelen als binnenlandse productie.

Het is hoogst onwaarschijnlijk dat buitenlandse producenten de Amerikaanse regering zullen toestaan ​​een “meevaller” te oogsten en hun verkoopprijzen zullen aanpassen aan de belasting, waardoor de uiteindelijke prijzen voor consumenten stijgen. betrouwbaar. We hebben een voorbeeld om mee te werken.

Braziliaans IK P is een goed voorbeeld. Het volume bereikt 55% bij geïmporteerde voertuigen met een cilinderinhoud van meer dan 2 liter. Het nobele doel is om hun binnenlandse productie van auto’s te beschermen, die overigens tegen importprijzen worden verkocht, waardoor de prijzen voor alle Brazilianen stijgen. De oudsten zouden hetzelfde doen om hun industrie te beschermen. Het resultaat zou minder olie en gas zijn voor Amerikanen en zou rechtstreeks inspelen op de brochure van de Green New Deal-beweging, waardoor het eindproduct duurder zou worden.

Aan de binnenlandse kant zullen minder leads voldoen aan de drempels van internal rate of return (IRR) en capital efficiency rate (ROCE), de controle waaronder potentiële klanten strijden om kapitaal, wat betekent dat ze geen vooruitgang zullen boeken. Kapitaal staat niet stil. Ze wil terugkeren en zal weglopen. Oliemaatschappijen, die een paar jaar geleden de les van private equity en durfkapitaal hebben geleerd, zullen alleen financieren wat hun cashflow zal dragen. Ze zullen steeds meer buiten onze kusten kijken om hun kapitaal te verspreiden waar ze het meest gewaardeerd worden. De Amerikaanse productie zal in dit scenario onvermijdelijk verdwijnen.

Chauffeurs gaan meer betalen. Een van de doelen van de regering is om fossiele brandstoffen duurder te maken om de ‘overgang naar hernieuwbare energiebronnen’ te versnellen. Hernieuwbare energie is een loze belofte, zoals de wereld dagelijks leert. Dat weerhoudt de regering er niet van om “in beslag genomen” oliegeld uit te geven aan groene dromen, zoals “stimulus”-cheques.

Mensen houden van stimuleringscheques en houden meestal van de politici die ze geven. Voor velen die een cheque in de hand hebben, is het verband tussen de cheque en de hoge prijs van alles ongrijpbaar. Vandaar de huidige hype van inflatie. De injectie van $ 6 biljoen in de geldhoeveelheid in anderhalf jaar maakte het voorspelbaar. Nu de stimuleringsregelingen zijn verdwenen en de gasprijs op recordniveaus staat, zijn mensen gealarmeerd en willen politici hen kalmeren. Met nog een cheque.

Jouw afhaalmaaltijden

Zoals ik al zei in Vorige olieprijs Artikelen Met minder investeringen in primaire energiebronnen gaan we een tijdperk in van minder beschikbare en duurdere energie. De olie-industrie zou meer kunnen produceren, maar ze moet daartoe worden gemotiveerd en niet worden lastiggevallen. Het valt nog te bezien of de leiders een stap terug kunnen doen van het verhaal over groene energie om samen te werken met producenten die zorgen voor de geweldige balans van ’s werelds energiebronnen. Er was reden tot juichen afgelopen week in Een week wandelen in Houston, toen enkele van Bidens lagere bureaucraten energiewerkers ontmoetten. Vinai Thummalapally, De waarnemend directeur en Chief Operations Officer van het Amerikaanse Trade and Development Agency merkte na de vergadering op:

“Ik stel me deze specifieke situatie voor als een brand in de keuken, die helpt bij het financieren van energieprojecten buiten. We zullen het blussen. Het zal worden geblust. We moeten verder gaan met het omgaan met de rest van waar het huis mee te maken heeft in termen van van alle prioriteiten.”

Politiek

Als je de ‘kracht van woorden’ ontcijfert uit de gemengde metaforen, levert dat niet veel reden tot optimisme op, maar ze spraken tenminste. een soort van vooruitgang.

Door David Messer voor Oilprice.com

Meer Top Reads van Oilprice.com: