Rosenthal: Een open brief aan Tony La Russa

Tony, allereerst hoop ik dat het goed met je gaat. Het is je niet meer gelukt sinds 28 augustus, er is tijd verloren omdat je Actie vereist Om pacemakercircuits te repareren. Je kijkt naar games vanuit de stand in het veld Gegarandeerd tarief en witte sokken General Manager Rick Hahn vertelde dinsdag aan verslaggevers dat het team het advies van medische experts zal opvolgen over of en wanneer weer te rennen. Een comeback betekent een slopende hervatting van het werk in de meest stressvolle tijd van het seizoen met een hartprobleem wanneer ze op 4 oktober 78 wordt. Maar zelfs als artsen je weer laten werken, is dat niet langer alleen een medische vraag. Niet als je denkt aan het belang van het team.

Ik weet dat je naar de wedstrijden kijkt. Ik weet dat je weet dat de White Sox, 63-65 toen ik de club verliet, 10-4 was sinds bankcoach Miguel Cairo, 48, het overnam als waarnemend manager. Je kunt deze verschuiving rechtvaardigen na een verliesreeks van vijf wedstrijden en het afdoen als toeval. Ik ken je sinds de late jaren ’80, ik kan me voorstellen dat dat precies is wat je ziet. Jij bent Tony La Russa, drievoudig wereldkampioen, directeur van de Hall of Fame. Je bereikte die hoogten niet met de gedachte dat iemand anders het beter zou kunnen doen.

Maar Tony, het wordt elke dag duidelijker: Caïro doet het beter. Ja, het team wordt eindelijk gezonder en de overtreding is eindelijk hard rakenDe spelers reageerden eindelijk op de urgentie van hun situatie, drie games in de kwetsbare AL Central-regio met nog 20 te spelen. Misschien was dit allemaal gebeurd als u nog steeds de manager was. Maar Caïro brengt energie. Communicatie met spelers. hen verantwoordelijk houden. Allemaal dingen waarvan je waarschijnlijk dacht dat je ze aan het doen was. Maar blijkbaar werkte het niet goed genoeg.

Onder het bewind van Caïro zijn er soms niet langer bizarre in-game beslissingen die protest uitlokken. De club opereert niet langer als een leengoed waar het woord van de manager boven alles regeert. Het belangrijkste is dat spelers niet langer presteren zoals ze vijf maanden lang deden.

Ondertussen rijst de vraag voor de club: zal ze terugkeren? Je zou kunnen zeggen: “Het is aan de dokters.” Maar echt, het is aan jou. Je reputatie kreeg een enorme deuk tijdens je tweede periode bij de White Sox, ondanks dat het team vorig seizoen won, je eerste als manager sinds 2011. Door terug te treden, kun je veilig naar buiten komen, je waardigheid tonen en goed doen door eigenaar Jerry Reinsdorf , die u uit uw pensioen heeft gehaald als boetedoening voor uw uitzetting in 1986.

Daar, Toon. Ik zal het zeggen. Je moet verklaren dat je niet langer de White Sox runt. Je wilt alleen het beste voor het team. Het beste voor het team is dat Cairo de rest van het seizoen in het centrum blijft met jouw volledige steun.

Ik weet dat dit gebaar niet in je aard ligt. Je bent een vechter, dat ben ik altijd geweest. En als Rensdorf en jij zelfbewuster waren geweest, zou hij je in de eerste plaats niet hebben gevraagd om met pensioen te gaan, en je zou het niet hebben geaccepteerd. Reinsdorfs loyaliteit is misschien wel zijn beste. Maar zijn koppigheid bij het aannemen van jou bracht het competitieve venster van het team in gevaar. Het heeft misschien voor jou gewerkt, Tony – en de manier waarop White Sox-fans je behandelen, ik weet niet zeker of het erg nuttig was – de verhuizing was een slechte dienst voor de frontoffice van het team, de coaches, spelers en fans.

Alle 26 van zijn spelers denken aan bijna geen manager. Pitchers zien dingen anders dan hitters. Veteranen zien dingen anders dan kinderen. Maar Tony, ik denk dat je het ermee eens bent dat het nu een andere generatie jongens is. Sommigen laten zich door jou intimideren. Sommigen geven misschien de voorkeur aan een meer flexibele omgeving. Sommigen hebben misschien meer energie van hun manager nodig. Je kunt ze natuurlijk niet allemaal tevreden stellen. En spelers moeten verantwoordelijkheid nemen voor hun prestaties, vooral als je ze altijd in het openbaar probeert te beschermen.

Wat deed Cairo echter na zijn eerste verlies op zijn eerste nacht op het werk, zoals USA Today voor het eerst meldde? Beleg een vergadering en roep de spelers op voor hun gebrek aan inspanning. Er zijn nieuwe verwachtingen gewekt. De boodschap was volgens een speler simpel: Geef me wat je hebt.

Je hebt misschien dezelfde gedachten overgebracht, Tony. Maar sommige spelers moeten de boodschap misschien van een nieuwe stem horen. Niet allemaal – met name sommige veteranen doen het goed, ongeacht wie de manager is. Maar Cairo heeft nog maar 10 jaar van zijn speeldagen over. Hij loopt de bunker op en neer, praat met de spelers en vrolijkt ze op. En hoewel je vloeiend Spaans spreekt, gelooft tenminste één persoon van de White Sox dat Cairo, die van oorsprong Venezolaans is, natuurlijk communiceert met de grote groep Latin-spelers in het team.

Andere mensen op de White Sox denken dat de uitslag van de weke delenblessure van het team gedeeltelijk kan worden veroorzaakt door de lakse benadering van de spelers – ze rennen niet altijd zo hard en eisen dan veel van hun spieren in korte uitbarstingen. Dergelijke analyses zijn slechts verhalen. Maar de conclusie was duidelijk: het team heeft de persoonlijkheid van zijn manager en je hebt de spelers niet op een hoog genoeg niveau gezet.

Je relatie met de coaches was een ander probleem. Het merendeel van het personeel is tegenwoordig erg behulpzaam. Je stijl is onafhankelijker. Ik kreeg te horen dat sommige coaches dat goed vonden. Anderen waren dat niet. Je focus op bezoeken en communicatie stond op gespannen voet met de opvallende doelen van de trainers om kracht te bereiken door geduld. En Cairo sprak zijn respect voor je uit door uit te leggen waarom hij het team niet eerder belde. Het is duidelijk dat hij dat deed Voel je niet gesterkt stelling nemen.

Niets hiervan is nieuw. Tony, hoewel je altijd coaches hebt gehad die je vertrouwde – onder meer Dave Duncan en Dave McKay – ben je altijd een soort eenmansshow geweest, niet zonder reden. Je was Tony La Russa, en als sommige mensen je uitlachten omdat je je gedroeg als de slimste man in de kamer, was je dat waarschijnlijk ook. Je supporters zeggen dat je een wedstrijd nog steeds kunt managen zoals elke coach, maar desalniettemin is de inbreng van de coaches essentieel. Het spel van vandaag is complexer dan het was in de vroege jaren 1990, of zelfs de vroege jaren 2000. Niet dat vragen om opzettelijk lopen ten koste van 1-2 een acceptabele strategie was op elke leeftijd, Voor zover je zou kunnen beweren was het.

Het lijkt erop dat Cairo, althans voorlopig, niet zulke problemen heeft om de spelers te motiveren of hun coaches bij de besluitvorming te betrekken. verplaats het van Elvis Andrews Naar het midden van het podium bleek een opmerkelijke slag te zijn, die de aanval hielp op gang brengen. Het is onmogelijk om te zeggen of de White Sox vrijer spelen omdat ze winnen, of dat ze winnen omdat ze vrijer spelen. Defensie is volgens belangrijke statistieken nog steeds enigszins gebrekkig. En de manier waarop de Guardians, vijf keer op rij winnaars, de late Sox-partij spelen onder leiding van Caïro, misschien te weinig, te laat.

Maakte niet uit. Tonijn. Je hebt een kans om hier de hoofdweg te nemen, om de teamgeest te ondersteunen die ik altijd heb gepredikt. Het is eigenlijk een gemakkelijke uitweg, en ik ben er vrij zeker van dat het goed zal worden ontvangen, want het is het juiste om te doen.

Voor degenen die je op je best kenden, is het moeilijk om je als animator afgebeeld te zien. Jonge spelers en fans zullen misschien nooit waarderen wat je allemaal hebt bereikt in Auckland en St. Louis. Laat ze tenminste zien dat je, in je laatste baan, het spel respecteert, je organisatie, de eigenaar die de controversiële beslissing nam om je aan te nemen, de coach die je opvolgde als manager.

Het zou geen schande zijn om toe te geven dat het niet ging zoals ik het me had voorgesteld. Neem de nobele weg. Laat zien dat het niet alleen om jou gaat. Doe de aankondiging die het White Sox-seizoen kan redden: Het is nu Team Meiji.

(Bovenste foto: Denny Medley/USA Today Sports)