:max_bytes(150000):strip_icc():focal(999x0:1001x2)/queen-latizia-state-banquet-041824-tout-1ac6177bfb284b09ba9cbb1dd4eab3c1.jpg)
Toen de Hengja Tonga-Hung Hapai-vulkaan op 15 januari onder de zee uitbarstte, 65 kilometer ten noorden van de hoofdstad van Tonga, veroorzaakte het een tsunami en een sonische dreun die de wereld overspoelde – twee keer.
De explosie stuurde een lange pluim waterdamp de stratosfeer in, die tussen 8 en 33 mijl (12 en 53 kilometer) boven het aardoppervlak ligt. Volgens onthullingen van een NASA-satelliet was het water voldoende om 58.000 zwembaden van olympische afmetingen te vullen.
Het werd gedetecteerd door de Microwave Limb Sounder op NASA’s Aura-satelliet. De satelliet meet waterdamp, ozon en andere atmosferische gassen. Na de uitbarsting van de vulkaan waren wetenschappers verrast door de waterdampmetingen.
Ze schatten dat de vulkaanuitbarsting 146 teragram water in de stratosfeer heeft gebracht. Eén teragram is gelijk aan één biljoen gram, en in dit geval was het gelijk aan 10% van het water dat zich al in de stratosfeer bevond.
Dat is bijna vier keer de hoeveelheid waterdamp die de stratosfeer bereikte na de uitbarsting van de berg Pinatubo in 1991 op de Filippijnen.
“We hebben nog nooit zoiets gezien”, zei studieauteur Lewis Millan, een atmosferische wetenschapper bij NASA’s Jet Propulsion Laboratory in Zuid-Californië, in een verklaring. “We moesten alle metingen in de schacht zorgvuldig controleren om er zeker van te zijn dat ze betrouwbaar waren.”
Aardobservatie
De Microwave Limb Sounder kan natuurlijke microgolfsignalen van de aardatmosfeer meten en detecteren, zelfs door dikke aswolken.
“De MLS was het enige instrument met een voldoende dichte dekking om de pluim van waterdamp op te vangen terwijl het zich voordeed, en het enige instrument dat niet werd beïnvloed door de as die door de vulkaan werd uitgestoten,” zei Millan.
De Ora-satelliet werd in 2004 gelanceerd en heeft sindsdien slechts twee vulkaanuitbarstingen gemeten die in grote hoeveelheden waterdamp de atmosfeer in stuurden. Maar de waterdamp van het Kasatochi-evenement in 2008 in Alaska en de uitbarsting van Calbuco in Chili in 2015 verdween vrij snel.
De Tonga-uitbarsting was anders omdat de waterdamp die het de atmosfeer in stuurde warmte kan vasthouden, waardoor de oppervlaktetemperatuur kan stijgen. Volgens de onderzoekers kan overtollige waterdamp meerdere jaren in de stratosfeer blijven.
Extra waterdamp in de stratosfeer kan ook leiden tot chemische reacties die tijdelijk bijdragen aan de uitputting van de beschermende ozonlaag van de aarde.
uitbarsting anatomie
Gelukkig is de verwachting dat het opwarmende effect van waterdamp klein en tijdelijk is en zal verdwijnen naarmate de overtollige damp afneemt. Onderzoekers denken dat het niet genoeg zal zijn om de huidige omstandigheden te verergeren als gevolg van de klimaatcrisis.
Onderzoekers geloven dat de belangrijkste reden voor de grote hoeveelheid waterdamp te wijten was aan de diepte van de caldera van de vulkaan, 490 voet (150 meter) onder het oceaanoppervlak.
Als het te diep was, zeiden de onderzoekers, zou de diepte van de oceaan de uitbarsting hebben gedempt, het zou te ondiep zijn geweest en de hoeveelheid zeewater die door het stijgende magma werd verwarmd, zou niet overeenkomen met wat de stratosfeer had bereikt.
“Amateur-organisator. Wannabe-bierevangelist. Algemene webfan. Gecertificeerde internetninja. Fanatieke lezer.”
More Stories
De kern van Pluto is waarschijnlijk ontstaan door een botsing in de oudheid
UF-wetenschappers hopen de dodelijke bronzingziekte in palmbomen in Florida te stoppen
Oude opgravingen hebben geleid tot de ontdekking van de grootste bekende zeereptielen