Hoe u de lancering van Rocket Lab vandaag kunt bekijken

Pak een neergestorte raket op en breng hem terug naar de kust…

Rocket Lab, een klein bedrijf met een kleine raket, heeft dinsdag (maandagavond in New York) een indrukwekkende prestatie neergezet tijdens zijn laatste lancering vanaf de oostkust van Nieuw-Zeeland.

Nadat het een lading van 34 kleine satellieten in een baan om de aarde had gestuurd, gebruikte het bedrijf een helikopter om de booster-trap te vangen die werd gebruikt voor de 39-voet lange raket voordat deze in de Stille Oceaan stortte.

Als de booster in goede staat is, kan Rocket Lab het vaartuig opknappen en het vervolgens gebruiken voor een andere orbitale missie, een prestatie die tot nu toe door slechts één bedrijf is bereikt, Elon Musk’s SpaceX.

Verbeterde jacht van Rocket Lab is de nieuwste ontwikkeling in een industrie waar raketten te duur waren voor eenmalig gebruik. Door het geheel of een deel ervan opnieuw te gebruiken, worden de kosten van het transporteren van ladingen naar de ruimte verlaagd en kan het lanceringstempo worden versneld door het aantal te bouwen raketten te verminderen.

“Tachtig procent van de kosten van de hele raket in die eerste fase, in termen van materialen en arbeid”, zei Peter Beck, chief executive van Rocket Lab, in een interview op vrijdag.

SpaceX was de pionier van een nieuw tijdperk van herbruikbare raketten en nu landt en vliegt het regelmatig de eerste trappen van zijn Falcon 9-raketten, keer op keer. De tweede trappen van Falcon 9 (evenals de Electron-raket van Rocket Lab) worden nog steeds verwaarloosd en verbranden meestal wanneer ze de atmosfeer van de aarde opnieuw binnengaan. SpaceX ontwerpt zijn superraket van de volgende generatie, het Starship, om volledig herbruikbaar te zijn. Concurrenten zoals Blue Origin, United Launch Alliance en bedrijven in China ontwikkelen raketten die op zijn minst gedeeltelijk kunnen worden hergebruikt.

NASA’s spaceshuttles waren gedeeltelijk herbruikbaar, maar vereisten na elke vlucht arbeidsintensief en duur werk en kwamen hun beloften van vliegtuigachtige operaties niet na.

Voor de Falcon 9 wordt de booster-raket meerdere keren afgevuurd nadat deze zich van de tweede trap heeft losgemaakt, waardoor deze wordt vertraagd op weg naar een rustige locatie, hetzij op een drijvend platform in de oceaan of een locatie op het land. Het elektron is een veel kleinere raket, waardoor hergebruik moeilijker is.

“Je moet al je brandstof verbruiken om de taken gedaan te krijgen,” zei dhr. Beck. Dat sloot de mogelijkheid van stuwkrachtlandingen zoals de Falcon 9-boosters uit.

In plaats daarvan kwamen de technici van Rocket Lab met een zuinigere aanpak, door een systeem van stuwraketten toe te voegen die koud gas uitstoten om de booster te geleiden als deze valt, en thermische bescherming om hem te beschermen tegen temperaturen van meer dan 4.300 graden Fahrenheit.

De booster maakte zich los van de tweede trap op een hoogte van ongeveer 80 mijl en versnelde tijdens de afdaling tot 5.200 mph.

‘Als we bij een appartement komen, laten we zeggen aan de zijkant, zal de raket doorbranden’, zei meneer Beck. “Dus we moeten die eerste trap sturen en controleren om het hitteschild en de actuatoren door het hele vluchtprofiel uit te schakelen.”

Atmosferische wrijving werkte als een rem. Ongeveer 7 minuten, 40 seconden na het opstijgen, vertraagde de valsnelheid van de booster tot minder dan twee keer de snelheid van het geluid. Op dat moment werd een kleine parachute, een drogue genaamd, ingezet, die extra tractie toevoegde. De grotere hoofdluifel vertraagde de booster tot een meer comfortabele snelheid.

Rocket Lab heeft in drie eerdere lanceringen aangetoond dat elektronenboosters weer kunnen overleven. Maar tijdens die missies werden de boosters verspreid in de oceaan en vervolgens uitgetrokken voor inspectie.

Deze keer ontmoette een zwevende Sikorsky S-92-helikopter de luchtbooster en trok een haakkabel over de lijn tussen de roterende parachutes en de hoofdparachutes.

Nu bijna alle brandstof op was, was de booster veel lichter dan bij de lancering. Maar het was nog steeds een zwaar stuk metaal – een cilinder van vier voet in diameter en de lengte van een gebouw van vier verdiepingen en woog bijna 2200 pond of een metrische ton. Nadat de helikopter de booster had geraakt, begon ik hem naar de grond te dragen.

De heer Beck zei uiteindelijk dat Rocket Lab versterking zou willen voor ongeveer de helft van zijn missies. Het extra gewicht van boegschroeven, parachutes en thermische beveiliging vermindert het laadvermogen van 550 pond met 10 tot 15 procent.

later deze maand, Rocket Lab kan CAPSTONE lanceren, een door NASA gefinancierde maar particulier geëxploiteerde missie die een zeer elliptisch traject rond de maan zal bestuderen voor gebruik door een toekomstig Amerikaans ruimtestation op de maan. Voor het einde van dit jaar hoopt Rocket Lab zijn tweede lanceerbasis op Wallops Island, Virginia in gebruik te nemen.