Het hoofd van European Space “ziet” geen terugkeer naar samenwerking met Rusland

Een half jaar na de Russische invasie van Oekraïne zijn de gevolgen van deze oorlog voor de Europese ruimtevaartindustrie ingrijpend geweest. Europa verbrak met name alle contacten met de Russische lanceerindustrie en annuleerde een gezamenlijke missie om een ​​Europese rover op Mars te plaatsen met behulp van een Russische raket en een Russische lander.

Het proces van het ontwarren van de diepe banden tussen het Europese ruimtevaartprogramma en de Russische ruimtevaartindustrie viel grotendeels op de schouders van een Oostenrijkse ruimteonderzoeker genaamd Josef Schbacher, die minder dan een jaar directeur-generaal was van het Europees Ruimteagentschap toen de Russische tanks begonnen Oekraïne binnen te rollen.

Zoals de meeste Europeanen was hij verbijsterd over wat hij zag. “Kijk eens wat er op de grond gebeurt”, zei hij in een interview met Ars. “Ik walg echt van de invasie van Oekraïne. We zien het elke dag. Wat daar gebeurt, komt niet overeen met onze Europese waarden, en we kunnen niet samenwerken met een partner die deze waarden volledig met voeten treedt.”

Kort na de Russische invasie stortten de betrekkingen tussen de twee ruimteprogramma’s in. Russische arbeiders in de belangrijkste ruimtehaven van Europa in Frans-Guyana zegden hun baan op en gingen naar huis. De lancering van OneWeb-satellieten op een Russische raket, bemiddeld door de European Space Agency, is geannuleerd. Deze 36 satellieten zitten nog steeds vast in Kazachstan, onlangs overgenomen door OneWeb Schrijf $ 229 miljoen af.

Voor de oorlog vertrouwde Europa op de Russische Sojoez-raket voor zijn behoeften met een middelhoog draagvermogen – ladingen die groter waren dan de Vega aankon, maar niet groot genoeg om de duurdere Ariane 5-raket te weerstaan. Deze samenwerking zou naar verwachting worden voortgezet, zelfs als Europa een nieuwe generatie raketten, de Vega-C en Ariane 6, in gebruik neemt. Maar niet langer.

“Ik zie geen wederopbouw van de samenwerking die we in het verleden hadden”, zei Asbacher. “Ik spreek hier namens mijn lidstaten. Ze hebben allemaal ongeveer dezelfde mening. Dit is echt iets waar het gedrag van de European Space Agency de geopolitieke situatie van de lidstaten op dit moment zal weerspiegelen. heel belangrijk. Net.”

Maar deze verdeeldheid heeft Europa voor een kortetermijnuitdaging gesteld. Het was van plan om in 2022 en 2023 vijf Sojoez te lanceren om Europese payloads in een baan om de aarde te brengen. Aangezien de nieuwe Ariane 6-raket pas in ieder geval volgend jaar klaar zal zijn om in dienst te gaan, moest Aschbacher op zoek naar alternatieven, waaronder de commerciële lanceringsconcurrent van het continent, het in de VS gevestigde SpaceX.

“Je moet het vanuit een zeer onsentimenteel en commercieel oogpunt bekijken”, zei hij. “We hadden vijf verwachte lanceringen op Sojoez en die werden geannuleerd. Op dit moment heb ik contact met verschillende operators. SpaceX is een van hen, maar ook Japan en India, en we willen eigenlijk zien of onze satellieten kunnen worden gelanceerd op hun raketten. Soms zit er veel emotie in. Dit is voor mij een zeer praktische managementbeslissing. Er ligt geen financieel bod op tafel. We hebben alleen technisch gezien of dit mogelijk is, maar de oefening is nog bezig.”

Ironisch genoeg was het het werk van NASA dat een diepere samenwerking tussen de European Space Agency en Rusland bevorderde. Om te helpen betalen voor het omzeilen van de James Webb Space Telescope, annuleerde NASA zijn deelname aan de ExoMars-missie die voor het eerst een Europees ruimtevaartuig op Mars wilde laten landen. In de nasleep van deze beslissing wendde Europa zich tot Rusland, dat een volwaardige partner werd in het leveren van de Proton-raket en de landingsmodule.

Nu, tien jaar later, bespreken de European Space Agency en de US Space Agency opnieuw samen te werken aan ExoMars. Gezien het huidige politieke klimaat was NASA meer dan bereid om te helpen de Europese rover, Rosalind Franklin genaamd, veilig naar het oppervlak van Mars te brengen.

Aschbacher was eerder deze maand in Florida om Artemis I te lanceren. Ondanks de spanningen met Rusland is hij optimistisch over de toekomst en de Europese samenwerking met NASA, die er sterker uitziet dan ooit. Als onderdeel van NASA’s Artemis-programma bouwt Europa een servicemodule voor het Orion-ruimtevaartuig, dat van cruciaal belang is voor het leveren van kracht en voortstuwing van de capsule waarin de astronauten zich bevinden. Deze samenwerking zal zich waarschijnlijk uitstrekken tot het maanoppervlak en zou later dit decennium Europese astronauten op de maan moeten zien landen.

“Het is belangrijk om een ​​cruciaal onderdeel van deze missie te zijn”, zei Asbacher. “De Europese service-eenheid bevindt zich op het kritieke pad en zonder dat is het niet mogelijk om astronauten naar de maan en terug te brengen. Dit is enorm. Tijdens Apollo waren er alleen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie. Europa keek vanuit beide kanten, natuurlijk om gefascineerd te zijn, maar niet direct betrokken Vandaag is natuurlijk een historische geschiedenis voor Amerika, maar het is nog historischer voor Europa omdat we er deel van uitmaken.”