Geef je ogen de kost met dit overgebleven beeld van de eerste geregistreerde supernova – Ars Technica

Begin december 185 n. Dichtstbijzijnde geregistreerde supernova in het historisch archief. de foto hierboven Het geeft ons een zeldzaam kijkje in het geheel gescheurde resten Van die explosie die zo lang geleden plaatsvond, heb ik die ook vastgelegd Donkere energiecamera (DECam), gemonteerd op een vier meter telescoop op het Cerro Tololo Pan-American Observatory in het Andesgebergte in Chili. DECam is in gebruik sinds 2012 en hoewel het oorspronkelijk was ontworpen om deel uit te maken van een doorlopend bedrijf Onderzoek naar donkere energie, die ook beschikbaar is voor andere astronomen om te gebruiken in hun onderzoek. Dit nieuwe, brede beeld van het overblijfsel van SN 185 zou astronomen moeten helpen meer te leren over de evolutie van sterren.

Zoals we eerder schreven, zijn er twee soorten supernova’s bekend, afhankelijk van de massa van de moederster. Een supernova-explosie met een ijzeren kern enorme sterren (groter dan 10 zonsmassa’s), die zo hard instorten dat het een enorme en catastrofale explosie veroorzaakt. De temperaturen en drukken worden zo hoog dat de koolstof in de kern van de ster samensmelt. Dit stopt het instorten van de kern, in ieder geval tijdelijk, en dit proces gaat steeds weer door met steeds zwaarder wordende atoomkernen. Als de brandstof uiteindelijk op is, stort de ijzeren kern (tegen die tijd) ineen tot een zwart gat of neutronenster.

Dan is er een Type Ia supernova. Kleinere sterren (tot ongeveer acht zonsmassa’s) koelen geleidelijk af tot dichte askernen die bekend staan ​​als witte dwergen. Als een witte dwerg die geen splijtstof meer heeft, deel uitmaakt van een binair systeem, kan hij materie van zijn partner overhevelen en massa toevoegen totdat zijn kern een temperatuur bereikt die hoog genoeg is om koolstoffusie te laten plaatsvinden. Dit zijn de helderste supernova’s en ze schitteren ook met een opmerkelijk consistente piekhelderheid, waardoor ze van onschatbare waarde zijn.”Standaard kaarsen“Voor astronomen om kosmische afstanden te bepalen.

Er zijn maar weinig details over de SN185 beschikbaar op Later Han-boek, anders dan “de grootte van de bamboemat” en “de weergave van verschillende kleuren, al dan niet aangenaam.” Astronomen vermoedden een mogelijk verband tussen SN 185 en de overblijfselstructuur, die is nagesynchroniseerd RCW86Lange tijd gingen ze er echter van uit dat de gebeurtenis die RCW 86 vormde een supernova was waarin de kern instortte, wat ongeveer 10.000 jaar zou vergen voordat de resterende structuur zijn huidige vorm zou bereiken.

In 2006 toonden nieuwe röntgengegevens verzameld door het XMM-Newton Observatory van de European Space Agency en NASA’s Chandra X-Ray Observatory aan dat RCW 86 veel jonger is dan eerder werd gedacht: ongeveer 2000 jaar oud. De auteurs waren in staat om te berekenen hoe snel de schokgolf zich uitbreidde binnen RCW 86. Ze ontdekten dat er dichtere gebieden zijn waar de schokgolf langzamer uitbreidt, wat astronomen misleidde door te denken dat het overblijfsel ouder was dan het is. Maar er zijn andere regio’s waar de schokgolf zich nog steeds in de bubbel bevindt – en nog steeds snel uitbreidt – die een nauwkeurigere schatting geven van de leeftijd van RCW 86.

De nieuwe leeftijdsschatting versterkte aanzienlijk de stelling dat RCW 86 het overblijfsel is van SN 185. In dit geval kan SN 185 een Type Ia-supernova zijn geweest, een conclusie die gedeeltelijk is gebaseerd op de ontdekking van een aanzienlijke hoeveelheid ijzer in het overblijfsel. Een witte dwergster die zijn partner verslindt in een binair systeem, produceert snelle winden die gas en stof naar buiten duwen en een holte creëren voordat de witte dwerg explodeert. Hierdoor kon al dit puin zeer snel naar buiten uitzetten om de indrukwekkende gescheurde structuur te creëren die vandaag de dag bestaat.