Oorsprong van ‘spookdeeltjes’ gevonden: kleine objecten die onopgemerkt door ons lichaam en planeten gaan, worden uitgezonden door galactische kernen die worden gevoed door superzware zwarte gaten in de verre ruimte
- “Spookdeeltjes”, of neutrino’s, zijn deeltjes die uit de verre ruimte komen
- Deze deeltjes hebben geen massa en hebben nauwelijks interactie met materie
- Wetenschappers denken dat ze afkomstig zijn van galactische kernen die worden gevoed door superzware zwarte gaten
- Blazar staat bekend om het vrijgeven van heldere stralen en winden, en er wordt aangenomen dat het ook kosmische straling produceert
“Spookdeeltjes” in de diepe ruimte zijn waarschijnlijk afkomstig van galactische kernen die worden gevoed door superzware zwarte gaten, volgens een nieuwe studie die het mysterie van deze subatomaire deeltjes van vóór het universum zou kunnen ontrafelen.
Spookachtige deeltjes, of neutrino’s, hebben wetenschappers in verwarring gebracht sinds ze voor het eerst werden ontdekt in 1956, omdat ze geen massa hebben en nauwelijks interactie hebben met materie.
Deze minuscule deeltjes zonder elektrische lading racen door het universum, bijna onaangetast door natuurlijke objecten of krachten, maar ze zijn de op één na meest voorkomende deeltjes op aarde na fotonen.
Galactische kernen, bekend als blazars, zijn sterrenstelsels met superzware zwarte gaten in het midden en gepositioneerd met hun jets direct op de aarde gericht.
Een team van onderzoekers onder leiding van de Universiteit van Würzburg heeft de bron van de spookdeeltjes geïdentificeerd door middel van kruisverwijzingen naar de baangegevens van de deeltjes en de positie van de Universiteit van Würzburg in het universum.
Ze ontdekten dat 10 van de 19 neutrino-hotspots blazars waren.
De taak om het mysterie van spookdeeltjes te ontrafelen is van vitaal belang omdat het een beter begrip zal opleveren van hoe materie evolueerde van eenvoudige deeltjes naar de complexe deeltjes die alles om ons heen creëerden.
Scroll naar beneden voor de video
Artistieke impressie van een actieve galactische kern waar spookachtige subatomaire deeltjes kunnen zijn ontstaan
In het centrum van de meeste sterrenstelsels, waaronder het onze, bevindt zich een superzwaar zwart gat dat eromheen een schijf van gas, stof en stellair puin creëert.
Wanneer materiaal in de schijf in de richting van het zwarte gat valt, kan zijn zwaartekrachtsenergie worden omgezet in licht, waardoor de centra van deze sterrenstelsels extreem helder worden en ze actieve galactische kernen (AGN) worden genoemd.
Wanneer een melkwegstelsel op zo’n manier valt dat zijn jets op de aarde zijn gericht, wordt het een Blazar genoemd en dit is de lopende theorie van wat de spookdeeltjes produceert.
Deze conclusie werd getrokken door onderzoekers die in 2008 en 2015 gegevens verzamelden van het IceCube Neutrino Observatory op Antarctica, de meest gevoelige neutrinodetector op aarde.
De studie stelde vast dat spookdeeltjes afkomstig zijn van Blazar door deeltjesgegevens te verzamelen van het IceCube Neutrino Observatory in Antarctica (foto)
Dit werd vervolgens vergeleken met BZCat, een catalogus van meer dan 3.500 items die waarschijnlijk blazers zijn.
De resultaten toonden aan dat 10 van de 19 IceCube-hotspots in de zuidelijke hemel waarschijnlijk afkomstig waren van blazars.
Dr. Andrea Tramassery, een onderzoeker bij de afdeling Astronomie van de Universiteit van Genève, zei in een: uitspraak: De ontdekking van hoogenergetische neutrinofabrieken is een mijlpaal in de astrofysica.
“Het zet ons een stap verder in het oplossen van het eeuwenoude mysterie over de oorsprong van kosmische straling.”
Wetenschappers proberen de ongrijpbare deeltjes te bestuderen sinds Wolfgang Pauli ze voor het eerst voorspelde in 1931.
Velen geloven dat ze de sleutel kunnen zijn tot het begrijpen van delen van het universum die voor ons zicht verborgen blijven, zoals donkere materie en donkere energie.
Het hoogenergetische neutrino werd voor het eerst gedetecteerd op 22 september 2017 door het IceCube Observatory, een enorme faciliteit die anderhalve kilometer onder de Zuidpool zonk.
Hier heeft een netwerk van meer dan 5.000 ultragevoelige sensoren het karakteristieke blauwe “Cherenkov” -licht vastgelegd dat wordt uitgezonden door de interactie van een neutrino met ijs.
Het neutrino wordt verondersteld te zijn gecreëerd door hoogenergetische kosmische straling van jets die in wisselwerking staan met nabijgelegen materie.
Professor Paul O’Brien, lid van het internationale team van astronomen van de Universiteit van Leicester, zei: “Neutrino’s hebben zelden interactie met materie.
Het is verbazingwekkend om ze vanuit het universum te vinden, maar het identificeren van een mogelijke bron is een overwinning.
Dit resultaat stelt ons in staat om de krachtigste en meest wijdverbreide energiebronnen in het universum op een geheel nieuwe manier te bestuderen.
“Amateur-organisator. Wannabe-bierevangelist. Algemene webfan. Gecertificeerde internetninja. Fanatieke lezer.”
More Stories
Begraven in de Cat's Claw Nebula ligt een van de grootste ruimtedeeltjes ooit gezien
Mogelijk hebben we de eerste magnetische uitbarsting buiten onze Melkweg gedetecteerd
Starlink-missie dinsdag vanuit Cape Canaveral