maart 29, 2024

Soest Nu

Soest Nu is de toonaangevende aanbieder van kwalitatief Nederlands nieuws in het Engels voor een internationaal publiek.

Andy Warhol: het kost rechters van het Hooggerechtshof meer dan 15 minuten om na te denken over de zeefdrukken van de prins

Andy Warhol: het kost rechters van het Hooggerechtshof meer dan 15 minuten om na te denken over de zeefdrukken van de prins



CNN

De Hoge Raad Een zeldzaam uitstapje naar de wereld van de beeldende kunst op woensdag, om de subtiele kruising tussen de vrijheid van een kunstenaar om te lenen van bestaande werken en de dorre grenzen van het auteursrecht te verkennen in een zaak die de mondiale kunstwereld op scherp zet.

Al die tijd hebben juryleden zich verdiept in de fijne kneepjes van Andy Warhols zeefdruk, Norman Lear TV en renaissancekunst.

Hoewel de meeste argumenten van technische aard waren, waren er korte gelegenheden om meer te weten te komen over de artistieke smaak van de juryleden. Rechter Clarence Thomas onthulde bijvoorbeeld dat hij een fan was van de muzikant Prince in de jaren ’80, terwijl rechter Amy Connie Barrett een vooroordeel leek te hebben voor ‘The Lord of the Rings’.

Na elk aspect meer dan een uur te hebben onderzocht, probeerden de juryleden te bepalen wanneer een nieuw werk op basis van een eerder stuk zeer transformatief was, en wanneer het slechts een kopie was van een bestaand werk dat onderworpen is aan copyrightregels. Veel rechters waren bezorgd over de invloed die hun mening uiteindelijk zou hebben op boek-naar-filmaanpassingen, films en televisieprogramma’s.

Centraal in de kwestie staat of wijlen Andy Warhol het auteursrecht van de fotograaf heeft geschonden toen hij een serie zeefdrukken maakte voor The Musical Prince.

Het geschil draait om de zogenaamde “fair use”-doctrine in het auteursrecht die onder bepaalde omstandigheden ongeoorloofd gebruik van auteursrechtelijk beschermde werken toestaat. In de onderhavige zaak oordeelde een rechtbank in het voordeel van Warhol, gebaseerd op het feit dat de twee werken in kwestie een verschillende betekenis en boodschap hadden. Maar het hof van beroep vernietigde het – oordeelde dat de nieuwe betekenis of de nieuwe boodschap niet voldoende was om in aanmerking te komen voor redelijk gebruik.

Nu moet het Hooggerechtshof de juiste test uitvoeren die de rechten van de kunstenaar beschermt om geld te verdienen met hun werk, maar ook nieuwe kunst aanmoedigt. Ze leken niet enthousiast over de beslissing van een lagere rechtbank, maar het was moeilijk in te schatten hoe ze uiteindelijk op de zaak zouden uitkomen.

Opperrechter John Roberts vroeg zich af of de test zou moeten gaan over hoe anders het nieuwe werk is dan het bestaande. Hij vroeg zich bijvoorbeeld af of het verschil zou maken als Warhol een gigantische glimlach op Prince’ gezicht toverde.

Rechter Samuel Alito van zijn kant vroeg zich af of rechters gekwalificeerd waren om zich te concentreren op de betekenis van het werk, of dat het een taak was die aan kunstcritici zou moeten worden overgelaten. Hij merkte op dat het nu onmogelijk was om Warhol, die in 1987 stierf, als getuige te bellen om hem naar zijn bedoelingen te vragen.

“Er kan veel onenigheid zijn over de betekenis of de boodschap”, zei Alito. ‘Ik weet niet of je Andy Warhol als getuige hebt gebeld, wat zou hij dan zeggen?’

De advocaat antwoordde: Ik hoop deze vraag te beantwoorden. Hij is niet bij ons, weet je.”

READ  Adele en Rich Paul genieten van een romantisch uitje naar Napa Valley nadat ze haar verjaardagsfeestje hebben gemist

Thomas probeerde een punt te maken over het auteursrecht, maar mederechter Elena Kagan raakte van het spoor. Hij begon zijn onderzoek door te zeggen: “Laten we zeggen dat ik van Prince hou, en ik ben in de jaren ’80.” Na een pauze leken zijn collega’s verrast door de onthulling.

Eindelijk kwam Kagan binnen. ‘Is hij niet teruggekomen?’ Zij vroeg.

Thomas wachtte even voordat hij antwoordde: ‘Nou, alleen op donderdagavond.’ Toen het gelach verstomde, vuurde hij een hypothetische meerdelige vraag af.

“Fair Use beschermt de First Amendment-rechten van zowel sprekers als luisteraars door ervoor te zorgen dat degenen wiens toespraak een dialoog met reeds bestaand auteursrechtelijk beschermd werk omvat, niet wordt belet om die toespraak met de wereld te delen”, zei een groep kunstrechtprofessoren die de Andy steunen. Stichting Warhol. Rechters in gerechtelijke documenten.

Advocaten van de Warhol Foundation beweren dat de kunstenaar de “Prince Series” heeft gemaakt – een groep schilderijen die een reeds bestaand beeld van de muzikale prins veranderde – om commentaar te leveren op “beroemdheid en consumentisme”.

Ze zeiden dat in 1984, nadat Prince een ster was geworden, Vanity Fair Warhol de opdracht gaf om een ​​portret van de prins te maken voor een artikel genaamd ‘Violet Fame’.

Destijds gaf Vanity Fair een licentie voor een zwart-witfoto gemaakt door Lynne Goldsmith in 1981 toen Prince niet zo bekend was. Warhol zou de foto van Goldsmith gebruiken als referentie voor een artiest.

Goldsmith, die gespecialiseerd is in foto’s van beroemdheden en geld verdient met licenties, nam de foto aanvankelijk in opdracht van Newsweek. Haar foto’s van Mick Jagger, Bruce Springsteen, Bob Dylan en Bob Marley maken allemaal deel uit van het procesdossier.

Vanity Fair publiceerde de illustratie op basis van haar foto – een keer een volledige pagina en een keer een kwart pagina – met toeschrijving eraan. Ze wist niet dat Warhol de artiest was waarnaar haar werk zou verwijzen, maar ze kreeg $ 400 aan licentiekosten betaald. De licentie bepaalt dat “er geen andere gebruiksrechten worden verleend.”

Zonder medeweten van Goldsmith, ging Warhol door met het maken van nog eens 15 werken op basis van haar imago. Op een bepaald moment na het overlijden van Warhol in 1987 verwierf de Warhol Foundation de auteursrechten op de zogenaamde “Prince Series”.

Fans brengen hulde aan Prince

In 2016, na de dood van Prince, publiceerde Conde Nast, het moederbedrijf van Vanity Fair, een hommage met een werk uit de Prince Series van Warhol op de omslag. Goldsmith heeft geen krediet of krediet gekregen voor de afbeelding. Ze kreeg geen loon.

Toen ze hoorde van de serie, erkende Goldsmith haar werk en nam contact op met de Warhol Foundation om de inbreuk op het auteursrecht te melden. Haar foto is geregistreerd bij het United States Copyright Office.

De Warhol Foundation – in de overtuiging dat Goldsmith zou aanklagen – verzocht de rechtbanken om een ​​”verklaring van niet-inbreuk”. Goldsmith heeft de claim wegens inbreuk op het auteursrecht aangevochten.

Een rechtbank oordeelde in het voordeel van de Warhol Foundation en concludeerde dat gebruik van de afbeelding zonder toestemming en zonder vergoedingen fair use was.

READ  Kristen Quinn keert niet terug naar 'Sunset Sale'

De rechtbank zei dat het werk van Warhol “transformerend” was omdat het een andere boodschap uitstraalde dan het originele werk van Goldsmith. Ze meende dat de Prince-serie “redelijkerwijs kan worden gezien als het transformeren van Prince van een kwetsbaar en ongemakkelijk personage in een meer dan levensgrote avatar”.

De 2e Circuit van het Amerikaanse Hof van Beroep Hij draaide dit echter om en zei dat het gebruik van de afbeeldingen niet per se onder fair use valt.

Het hof van beroep zei dat de rechtbank ten onrechte de “kunstcriticusrol” op zich nam en de fair use-test baseerde op de betekenis van het kunstwerk. In plaats daarvan had de rechtbank moeten kijken naar de mate van visuele overeenkomst tussen de twee werken.

Volgens dit criterium, zei de rechtbank, was de Prince-serie niet transformatief, maar in plaats daarvan “consistent lijkt” op het imago van de Goldsmith en wordt daarom niet beschermd door redelijk gebruik.

Het baseerde zijn oordeel op het feit dat een secundair werk, zelfs als het een “nieuwe uitdrukking” aan het bronmateriaal zou toevoegen, kon worden uitgesloten van redelijk gebruik. Het hof van beroep zei dat het gebruik van het oorspronkelijke bronwerk door het secundaire werk een artistiek doel moet hebben dat “volledig anders en nieuw” en artistiek van aard is “zodat het secundaire werk gescheiden is van de grondstoffen die zijn gebruikt om het te creëren”. De rechtbank stelde dat het primaire werk niet nauwelijks herkenbaar mag zijn in het secundaire werk, maar in ieder geval “iets meer moet omvatten dan het opleggen van de stijl van een andere kunstenaar aan het primaire werk”.

De rechtbank zei dat het “algemene doel en de functie” van het Goldsmith-portret en de afdrukken van Warhol identiek zijn omdat het “portretten van dezelfde persoon” zijn.

De rechtbank concludeerde dat “The Prince Series resoluut de essentiële elementen van het imago van Goldsmith behoudt zonder deze elementen significant toe te voegen of te wijzigen.”

In beroep tegen de zaak namens de Warhol Foundation voerde advocaat Roman Martinez aan dat het hof van beroep een fout had gemaakt door rechtbanken te beletten de betekenis van het werk te beschouwen als onderdeel van een fair use-analyse.

Hij waarschuwde de rechtbank dat als het de logica van het hof van beroep zou overnemen, het de gevestigde auteursrechtprincipes zou omverwerpen en creativiteit en expressie zou sussen “die de kern vormen van het Eerste Amendement”.

Volgens Martinez is het auteursrecht ontworpen om innovatie te bevorderen, soms voortbouwend op de prestaties van anderen.

Martinez benadrukte dat de fair use-doctrine – “die dateert uit ten minste de negentiende eeuw” – de erkenning weerspiegelt dat strikte handhaving van het auteursrecht “de creativiteit zou verstikken die wetten zijn bedoeld om te bevorderen”.

Hij merkte op dat het werk van Warhol momenteel in collecties over de hele wereld is, waaronder het Museum of Modern Art in New York en het Smithsonian en Tate Modern in Londen. Van 2004 tot 2014 bedroeg de veilingomzet van Warhol meer dan $ 3 miljard.

READ  Justin Lin "Fast X" bleek duur te zijn

Martinez zei dat Warhol substantiële veranderingen heeft aangebracht door het beeld van Goldsmith bij te snijden en te vergroten of te verkleinen en de hoek van het gezicht van Prince te veranderen terwijl de tonen, belichting en details worden gewijzigd.

Martinez betoogde: “Terwijl Goldsmith Prince afschilderde als een zwak mens, bracht Warhol grote veranderingen aan die de mensheid uit het beeld hebben gewist, als een manier om commentaar te leveren op de maatschappelijke opvatting van beroemdheden als producten, niet als mensen,” voegde hij eraan toe. ”

Goldsmiths advocaat, Lisa Platt, vertelde de rechters een heel ander verhaal.

“Voor alle makers doet de Copyright Act 1976 een langdurige belofte: om innovatieve werken te maken, en de auteursrechtwetgeving garandeert je recht om te bepalen of, wanneer en hoe je werk wordt getoond, gedistribueerd, gereproduceerd of aangepast”, schreef ze.

Ze zei dat de makers van miljarden dollars en de licentie-industrie “op dit uitgangspunt vertrouwen”.

Ze zei dat de Andy Warhol Foundation de auteursrechten van Goldsmith had moeten betalen. Platt voerde aan dat het werk van Warhol bijna identiek was aan dat van Goldsmith.

“Beroemdheid is geen ticket om de auteursrechten van andere artiesten te vertrappen”, zei ze.

De Biden-administratie ondersteunt Goldsmith in de zaak.

Advocaat-generaal Elizabeth Prilugar merkte bijvoorbeeld op dat boek-naar-film-aanpassingen vaak nieuwe betekenissen of boodschappen introduceren, “maar dit werd onafhankelijk niet gezien als een voldoende rechtvaardiging voor ongeoorloofd kopiëren.” Ze zei dat Goldsmith’s vermogen om haar imago in licentie te geven en vergoedingen te verdienen “ondermijnd” werd door de Warhol Foundation.

Het Art Institute of Chicago en andere musea vertelden de rechtbank dat de beslissing van het hof van beroep onzekerheid veroorzaakte, niet alleen voor de kunstwerken zelf, maar ook voor de markt voor kopieën van werken die het museum creëert via catalogi, documentaires en websites.

Smokey Robinson over Prince: hij was een genie

Museumadvocaten merkten ook op dat het oordeel van de lagere rechtbank “geen rekening hield” met de oude artistieke traditie van het gebruik van elementen uit reeds bestaande werken in nieuwe werken en vroegen het Hooggerechtshof om de uitspraak van het hof van beroep te heroverwegen.

In het barokke tijdperk schilderde Giovanni Panini bijvoorbeeld het moderne Rome (afgebeeld in rechtbankpapieren) met een tentoonstelling met beroemde kunst. Het bevat kopieën van reeds bestaande werken, waaronder het standbeeld van Mozes van Michelangelo, Gian Lorenzo Bernini’s Orde van Constantijn, David, Apollo en Daphne, en de fonteinen op Piazza Navona. Musea hebben betoogd dat hedendaagse kunstenaars gebruik blijven maken van reeds bestaande kunstwerken. Straatkunstenaar Banksy schilderde bijvoorbeeld een schilderij, ‘Meisje met een doorboorde trommel’, op een gebouw in Bristol. Het was een verwijzing naar het meesterwerk van Johannes Vermeer, “Het meisje met de parel” uit 1665.

De musea voerden aan dat “al deze werken onder de Second Circle-benadering niet als transformatief zouden worden beschouwd”.

Dit verhaal is bijgewerkt met aanvullende details.